ΤΗΣ  ΠΑΡΓΑΣ. [ιστορικό δημοτικό]

1. Το ποίημα ανήκει στην κατηγορία των ιστορικών δημοτικών τραγουδιών, γιατί αφηγείται ένα συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός, δηλαδή τον ξεριζωμό των κατοίκων της Πάργας το 1819, τότε που οι Άγγλοι πούλησαν την Πάργα στους Τούρκους.

2. Ο χαρακτηριστικός στίχος που υπάρχει σε όλο το ποίημα είναι ο ιαμβικός 15σύλλαβος.

3. Ρόλος πουλιού: είναι ο αγγελιοφόρος, που φέρνει τη δυσάρεστη είδηση του ερχομού των Τούρκων στην Πάργα. Το πουλί επίσης συμβουλεύει τους κατοίκους τι να κάνουνε : τους λέει λοιπόν να φύγουν από την Πάργα και
   • Οι μανάδες να πάρουνε τα παιδιά τους
   • Οι παπάδες να πάρουνε τις εικόνες των Αγίων και τα ιερά κειμήλια
   • Οι άντρες να μην κάτσουν να πολεμήσουν, αλλά να ανασκάψουν τους τάφους των προγόνων τους και να πάρουνε μαζί τους τα κόκκαλα των νεκρών.
   • Δηλαδή να σώσουν τα παιδιά, τις εικόνες και τα κόκκαλα των προγόνων
   •  
4. Αξίες : μέσα από το ποίημα αυτό προβάλλονται οι αξίες που θεωρούνται σημαντικές για τους Ελληνες : η πίστη [«πάρτε τους Αγιους], ο σεβασμός στη μνήμη των νεκρών συγγενών και των προγόνων γενικότερα και η αξία της συνέχισης της ζωής [ «μανάδες, πάρτε τα παιδιά σας»]

5. Εκφραστικά μέσα : υπάρχει αφήγηση [ στους 3 πρώτους στίχους] και ευθύς λόγος [ σε όλο το υπόλοιπο ποίημα], εκεί όπου το πουλάκι απευθύνεται στους Παργινούς.

6. Συναισθήματα : τόσο οι κάτοικοι, όσο και εμείς οι αναγνώστες νιώθουμε τον πόνο του ξεριζωμου από την πατρίδα τους, την αγωνία και φόβο για τον ερχομό των Τούρκων καθώς και για το αγνωστο και αβέβαιο μέλλον που τους περιμένει εκεί, όπου θα καταφύγουνε ως πρόσφυγες, και τέλος θυμό και αγανάκτηση για την ενέργεια των Αγγλων να πουλησουνε την Πάργα, καθώς και για τις ενδεχόμενες καταστροφές που μπορεί να προξενήσουν οι Τούρκοι.

7. Διαχρονικότητα ποιήματος : το ποίημα είναι διαχρονικό, δηλαδή είναι και στις μέρες μας επίκαιρο, καθώς μπορεί να μην έχουμε πόλεμο στην Πάργα και γενικά στην πατρίδα μας, όμως πρόσφατα είδαμε τον πόλεμο στη Συρία που οδήγησε στην πρσφυγιά πολλούς Σύριους. Δυστυχώς η ιστορία έχει να μας δώσει πολλά παραδείγματα ανθρώπων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω πολέμου και επιδρομών, πχ Μικρασιατική καταστροφή το 1922.

8. Σχήματα λόγου : προσωποποίηση { το πουλάκι που μιλάει], μεταφορές [πχ «Τουρκιά σε πλάκωσε», «που έτρωγαν βόλια για ψωμί», «τα άσπρα πούλησαν το Χριστό»], παρομοιώσεις { « είχες λεβέντες σαν θεριά»]

9. Χαρακτηρισμός Παργινών : ήταν αντρείοι και πατριώτες. Η αντρεία τους φαίνεται στους στίχους 6-10 [ οι Λιάπηδες απόφευγαν να πολεμήσουν με τους Παργινούς, γιατί τους φοβόντουσαν, οι Παργινοί ήταν λεβέντες, οι γυναίκες τους ήταν και αυτές αντρειωμένες, ήταν τόσο εξοικειωμένοι με τον πόλεμο ώστε « έτρωγαν βόλια για ψωμί»]

       10. Αφηγηματικές τεχνικές : χρησιμοποιείται η αναδρομή στους στίχους 6-10, όπου το πουλάκι μας υπενθυμίζει το ηρωικό παρελθόν 

           των Παργινών που ήταν ανίκητοι στον πόλεμο.