"...αλλ' έναν λόγον θα σου ειπώ, και ομόνω μέγαν όρκον·/ ναι, μα το σκήπτρο τούτ' οπού κλαδί δεν βγάζ' ή φύλλα,/ καθώς αφήκε τον κορμόν στα όρη εκεί που εκόπη,/ και δεν θ' αναχλωράνει, αφού τα φύλλα και το φλούδι/ γύρω του ελέπισε ο χαλκός, και το φορούν στο χέρι/ οι δικαιοκρίτες Αχαιοί τους νόμους να φυλάγουν,/ όπως τους έδωκεν ο Ζευς, και θα 'ναι μέγας όρκος·/ θ' αποζητήσουν οι Αχαιοί μια μέρα τον Πηλείδη/ όλοι και συ περίλυπος την δύναμιν δεν θα 'χεις/ να τους βοηθείς, όταν πολλούς θα στρώσει χάμω η λόγχη/ του ανθρωποφόνου Έκτορος και σε θα τρώγει ο πόνος,/ που αψήφησες των Αχαιών τον πρώτον πολεμάρχον»